Mity i fakty
MITY I FAKTY DOTYCZĄCE ADOPCJI
MIT: Zgłaszając się do ośrodka adopcyjnego kandydaci muszą być małżeństwem co najmniej 5 lat.
FAKT: Istotna jest stabilność związku jako fundamentu pod budowę rodziny, a nie długość jego trwania – w przepisach nie ma uregulowanej kwestii stażu małżeńskiego.
MIT: Adoptować mogą tylko osoby zamożne/bogate. Jeśli zapłacimy to szybko dostaniemy zdrowe dziecko.
FAKT: Adopcja w Polsce jest procedurą bezpłatną, a od przyszłych rodziców wymaga się jedynie stabilnej sytuacji zawodowej i bytowej, pozwalającej na realizację potrzeb dziecka i całej rodziny.
MIT: Do ośrodków adopcyjnych mogą zgłaszać się tylko osoby bezpłodne.
FAKT: Nie ma przeszkód, aby kandydatami ośrodka zostały osoby, które posiadają lub mogą posiadać biologiczne potomstwo.
MIT: Brakuje osób zainteresowanych adopcją.
FAKT: Coraz więcej par boryka się z problemem niepłodności, więc chętnych do adopcji małych dzieci nie brakuje. Brakuje rodziców gotowych stworzyć rodzinę dla dzieci starszych, niepełnosprawnych, czy licznych rodzeństw.
MIT: Wystarczy sama chęć adopcji dziecka, obdarzenia go miłością, żeby móc je adoptować.
FAKT: Procedura diagnostyczna względem kandydatów na rodziców adopcyjnych obejmuje m.in. badanie motywacji, kwalifikacji osobistych wynikających z predyspozycji osobowościowych, relacji pomiędzy małżonkami, stabilności związku, który da dziecku poczucie bezpieczeństwa; wszystkie te czynniki muszą być zweryfikowane przez diagnostów, aby adopcja się powiodła. Miłość jest bardzo ważna, ale nie jest wystarczająca w przypadku adopcji.
MIT: Po co procedura adopcyjna dla kandydatów, przecież nikt nie przygotowuje rodziców biologicznych do bycia rodzicami.
FAKT: A szkoda, bo tak jak powszechna jest szkoła rodzenia przed porodem, tak powszechne powinno być przygotowanie się do roli rodzica niezależnie czy dla dziecka biologicznego czy adopcyjnego np.: w szkole dla rodziców.
MIT:Kandydaci na rodzinę adopcyjną mogą „wybrać sobie” dziecko.
FAKT: Ośrodek adopcyjny dokonuje doboru kandydatów do potrzeb dziecka, Przyszli rodzice powinni spełniać określone predyspozycje osobowościowe, finansowe i posiadać właściwą motywację do przysposobienia. Po spełnieniu tych warunków zostaje im przedstawiona propozycja, którą mogą zaakceptować lub nie. Dopierwo gdy wyrażą wolę poznania dziecka/dzieci mogą spotkać się z nim w obecności pracownika ośrodka adopcyjnego.
MIT:Rodzice adopcyjni utrzymują bezpośredni kontakt z rodziną biologiczną dziecka. Rodzina adopcyjna spotyka się z rodziną biologiczną w celu przekazania dziecka.
FAKT: Poza przypadkiem adopcji ze wskazaniem, kiedy tożsamość rodziców adopcyjnych i biologicznych jest im wzajemnie znana, rodzice adopcyjni nie mają żadnego kontaktu z rodzicami biologicznymi. Rodzina adopcyjna nie jest zobowiązana do nawiązania kontaktu z rodziną biologiczna dziecka. Zalecane jest jednak informowanie przysposobionego dziecka o fakcie adopcji i jego korzeniach.
MIT: Nie należy dziecku mówić o adopcji, bo to dla niego przykre.
FAKT:Dla dziecka wychowanie w jawności adopcji stanowi pewność akceptacji najbliższych dla tego faktu. Ograniczamy ryzyko przekazania tej informacji przez postronne osoby w różnych okolicznościach. Kwestia jawności adopcji jest bardzo ważna w prawidłowym kształtowaniu tożsamości dziecka. Dziecko powinno znać prawdę o swoim pochodzeniu.
MIT: W ośrodku adopcyjnym przebywają dzieci.
FAKT: W ośrodku nie ma dzieci, dzieci są umieszczane w pieczy zastępczej rodzinnej lub instytucjonalnej. Osrodek adopcyjny kwalifikuje dzieci do przysposobieia i poszukiuje dla nich stabilnego środowiska w rodzinie adopcyjnej.
MIT: Tyle jest dzieci do adopcji, a ośrodek adopcyjny tylko utrudnia znalezienie dla nich domu. Wszystkie dzieci z domów dziecka i rodzin zastępczych można adoptować.
FAKT:Do ośrodka adopcyjnego zgłaszane są dzieci wolne prawnie, których rodzice biologiczni zostali pozbawieni przez sąd władzy rodzicielskiej. Zasadniczo z pośród dzieci zgłaszanych do adopcji tylko część jest kwalifikowana do przysposobienia z uwagi na brak zgody dzieci na adopcję, brak zgody opiekuna prawnego na poszukiwanie kandydatów na rodziców adopcyjnych. Dzieci chore, liczne rodzeństwa, z zaburzeniami FAS czy RAD mają nikłą szansę na adopcję.
MIT: Na adopcję czekają sierotki, które straciły rodziców np. w wypadku.
FAKT: Wśród dzieci zgłaszanych do ośrodków adopcyjnych sieroty stanowią bardzo znikomy procent, większość dzieci to tzw. sieroty społeczne, których rodzice żyją i funkcjonują w społeczeństwie, ale zostali pozbawieni władzy rodzicielskiej wobec dzieci.
MIT: Dzieci do adopcji są oddawane z „biedy”.
FAKT: Dzieci trafiają do adopcji najczęściej z powodu dysfunkcji w rodzinie pochodzenia w szerokim tego słowa znaczeniu. Chodzi głównie o uzależnienia, choroby psychiczne, upośledzenia, brak zaradności rodziców i ich najbliższych. Wobec powyższego problem ubóstwa jest tylko jednym z elementów całościowego funkcjonowania rodziny, a nie jedynym determinującym czynnikiem wpływającym na jej sytuację.
MIT: Dzieci z Zespołem Downa czy porażeniem mózgowym nie mają szansy na adopcję.
FAKT: Zdarza się ze osoby, które są opiekunami takich dzieci, wychowawcami, lekarzami czy rehabilitantami decydują się na adopcję po tym jak ureguluje się sytuacja prawna tych dzieci. Jednakże takie sytuacje zdarzają się rzadko.
MIT: Miłość wszystko wyleczy.
FAKT: Sama miłość nie wystarczy, potrzebna jest duża świadomość przyszłych rodziców, ich zdolność do znoszenia frustracji i otwartość na radzenie sobie z wyzwaniami rodzicielstwa adopcyjnego.
MIT: Dziecko adopcyjne nigdy mnie nie pokocha.
FAKT: Dzieci kwalifikowane do adopcji są badane przez pracowników ośrodka pod katem możliwości nawiązania więzi. Jeżeli występują poważne zaburzenia więzi (RAD), dzieci takie nie są kwalifikowane do przysposobienia.
MIT: Dzieci adopcyjne rozwijają się wolniej. Dzieci adopcyjne kradną, uciekają z domu, biją inne dzieci, są niegrzeczne w przyszłości będą bandytami.
FAKT: Dzieci adopcyjne, tak jak dzieci biologiczne mogą rozwijać się harmonijnie lub nie i nie jest to zależne od przysposobienia. Problemy wychowawcze, zaburzenia zachowania czy osobowości mogą mieć wiele powodów, trudno doszukiwać się przyczyny tylko w dzieciach adoptowanych, takie trudności mogą się pojawić również w przypadku dzieci biologicznych.
MIT: Matka, która oddała dziecko do adopcji, jest złą matką.
FAKT: Kobieta, która zdecydowała, aby urodzić niechciane przez siebie dziecko, to kobieta, która na swój sposób kochała to dziecko. Jej decyzja z pewnością wymagała odwagi, a okres ciąży wytrwałości i poświęcenia. Kobieta ta zasługuje w związku z powyższym na szacunek, gdyż wybrała ona w swoim mniemaniu lepsze życie dla dziecka, niż sama mogłaby mu je zapewnić.
MIT: Decyzji oddania dziecka do adopcji nie można wycofać.
FAKT: Kobieta ma prawo do zmiany decyzji i podjęcia działań w kierunku przejęcia opieki w ciągu sześciu tygodniu od momentu urodzenia dziecka. Odbywa się to bez konsekwencji prawnych.
MIT: Nie ma różnicy pomiędzy porzuceniem dziecka, a zrzeczeniem się praw rodzicielskich.
FAKT: Porzucenie dziecka może być związane z zagrożeniem dla życia i zdrowia dziecka. Ponadto dziecko ma nieuregulowaną sytuację prawną, co może się wiązać z długotrwałym pobytem w pieczy zastępczej. Zrzeczenie się praw rodzicielskich przed sądem możliwe jest po sześciu tygodniach od momentu narodzin dziecka. W tej sytuacji dziecko jest w stanie znacznie szybciej trafić do rodziny adopcyjnej, a matka nie ponosi z tego tytułu rzadnych konsekwencji prawnych.